ابزار هدایت به بالای صفحه

آیه مباهله چگونه مؤید این نکته است که اهل بیت در آیه تطهیر، علی و فاطمه و حسن و حسین هستند؟
پاسخ: با نگاهی گذرا به آیه مباهله متوجه می شویم که «أبناء» و «أنفس» جمع و «نساء» اسم جمع است، پیغمبر اکرم (ص) باید حداقل نُه نفر را همراه خود میبرد (3 مرد، 3 زن، و 3 فرزند)؛ زیرا اقلّ جمع 3 نفر است، در حالی که فقط چهار نفر را همراه خود برد. این، نشان میدهد که آن حضرت بیش از چهار نفر، واجد صلاحیت برای شرکت در میدان مبارزه معنوی نیافت.

فخر رازی داستان مباهله را این گونه نقل میکند:

رسول اکرم (ص) در حالی که برای مباهله خارج شد که جامه نادوخته پشمین سیاه رنگی بر دوش، حسین را در بغل و دست حسن را در دست خود گرفته بود، فاطمه پشت سر آن حضرت و علی (ع) پشت سر آنان حرکت میکرد، رسول اکرم به همراهان خود فرمود: وقتی دعا کردم شما آمین بگویید.

آنگاه میگوید:

در روایت آمده است: (در میدان مباهله) حضرت رسول (ص) زیر همان جامه پشمین سیاه رنگ رفت. پس از آن حسن (ع) جلو آمد، پیامبر (ص) او را داخل کرد. سپس حسین (ع)، بعد فاطمه (س) و پس از آن علی (ع) جلو آمدند و همگی زیر آن جامه رفتند. وقتی همگی جمع شدند، حضرت رسول (ص) فرمود: «إِنّما یُرید الله لِیذهب عَنکم الرِجس أَهل البیت ویُطهِّرکم تَطهیراً».

فخر رازی د رپایان میگوید: اهل تفسیر و حدیث گویا اتفاق بر صحت این حدیث دارند؛ واعلم أنّ هذه الروایه کالمتّفق علی صحتها بین أهل التفسیر و الحدیث. (تفسیر کبیر4، جزء 8، ص 88 ـ 89 ، آل عمران/61)

عالم بزرگ اهل سنّت ابو عیسی ترمذی در کتاب خود آورده است:

سعد بن آبی وقاص از پدرش نقل کرده است: وقتی آیه مباهله نازل شد، پیامبر، علی، فاطمه، حسن و حسین را خواند و آن گاه گفت: خدایا! اهل من اینها هستند: لما نزلت هذه الآیه «تَعالوْا نَدْع أَبناءنا وأبناءکم و نِساءنا ونِساءکم» الآیه دعا رسول الله (ص) علیّاً و فاطمه و حسناً و حسیناً فقال: «اَللّهمّ هؤلاء أهلی» ( سنن ترمذی5،/6،).

بنابراین، میتوان گفت: اگر واقعاً کسان دیگری نیز جزو «أهل البیت» بودند رسول اکرم (ص) آنان را نیز حاضر میکرد؛ چون حداقل نُه نفر را باید میآورد. از این رو نیاوردن دیگران به میدان مباهله، نشان میدهد که دیگران مصداق «أهل البیت» (به مفهومیکه در این آیه مطرح است) نبوده اند.

جريان مباهله چه بود و چگونه مؤيد اين نكته است كه اهل بيت در آيه تطهير، علي و فاطمه و حسن و حسين هستند؟

متن پاسخ: در سالهاي آخر عمر شريف رسول اكرم (ص) (بنابر مشهور در سال دهم هجرت) هيئتي از نصاراي نجران به مدينه آمدند و با حضور در مسجد آن حضرت به بحث و گفتگو با وي پرداختند و با آن كه حق براي آنها روشن شده بود، از روي لجاجت و عناد حاضر به پذيرش حق نشدند. از اين رو پيغمبر اكرم (ص) مأمور شد تا به آنها پيشنهاد مباهله دهد. بدين گونه كه پيامبر و رئيس هيئت نجران، عزيز ترين افراد خود را از ميان فرزندان و زنان و از ميان مردها كساني كه به منزلة جانشان هستند گرد هم آورند و در مقابل هم قرار گيرند. آنگاه هر دو گروه شروع به نفرين كنند و لعنت خدا را بر دروغ گويان قرار دهند.

هيئت نصاراي نجران نخست، مباهله را پذيرفت. پيغمبر اكرم (ص) براي اين امر خطير و پر مخاطره از ميان مردها فقط علي بن ابي طالب(ع)، از ميان زنان تنها فاطمة زهرا (س) و از ميان فرزندان فقط حسن و حسين (عليهما السلام) را انتخاب كرد و پا در ميدان مباهله گذاشت. هيئت نجران با ديدن همراهان پيامبر اكرم (ص) و جدّيت آن حضرت در اين ميدان، از انجام مباهله منصرف شد.
تذكر: با توجه به اين كه «أبناء» و «أنفس» جمع و «نساء» اسم جمع است، پيغمبر اكرم (ص) بايد حداقل نُه نفر را همراه خود ميبرد (3 مرد، 3 زن، و 3 فرزند)؛ زيرا اقلّ جمع 3 نفر است، در حالي كه فقط چهار نفر را همراه خود برد. اين، نشان ميدهد كه آن حضرت بيش از چهار نفر، واجد صلاحيت براي شركت در ميدان مبارزه معنوي نيافت.
فخر رازي داستان مباهله را اين گونه نقل ميكند:
رسول اكرم (ص) در حالي كه براي مباهله خارج شد كه جامه نادوخته پشمين سياه رنگي بر دوش، حسين را در بغل و دست حسن را در دست خود گرفته بود، فاطمه پشت سر آن حضرت و علي (ع) پشت سر آنان حركت ميكرد، رسول اكرم به همراهان خود فرمود: وقتي دعا كردم شما آمين بگوييد.
آنگاه ميگويد:
در روايت آمده است: (در ميدان مباهله) حضرت رسول (ص) زير همان جامة پشمين سياه رنگ رفت. پس از آن حسن (ع) جلو آمد، پيامبر (ص) او را داخل كرد. سپس حسين (ع)، بعد فاطمه (س) و پس از آن علي (ع) جلو آمدند و همگي زير آن جامه رفتند. وقتي همگي جمع شدند، حضرت رسول (ص) فرمود: «إِنّما يُريد الله لِيذهب عَنكم الرِجس أَهل البيت ويُطهِّركم تَطهيراً».

منبع:anti666.ir